معشوقه ترین معشوق

برای تو می‌نویسم

از تو، و برای تو

تو؛ که دلم می‌گرفت از دوری‌ات، وقتی که توپ پلاستیکی‌ام گم می‌شد

که بی قرار چشم‌هایت از دبستانت تا خانه را می‌دویدم

و دیدم زیبایی‌ات را در زنگ‌های تفریح مدرسه

تنها دارایی من نگاهم بود از حیاط مدرسه و تو بودی بر بلندای ساختمان و ورای شیشه ی پنجره

با من آمدی

آمدی و ماندنی شدی کنار این همه تلاطم روز و شب من

تشویشم از کنکور را درک کردی و دست زدی به تشویقم

و هیجانم را سهیم شدی از شدن یا نشدن

شادی‌ات را دیدم از خبر قبولی در امتحانی شاید مهم

سال‌ها کنارم بودی

در جاده‌های سرسبز و پیچ وا پیچ شمالی سر به شانه‌ام گذاشتی و تکیه گاهی ساختی از شانه‌های پوشیده از گیسوانت

برای سری پر از خیال

وقتی که در ساحل رامسر آتشی روشن کردیم و خودمان را خشک از آب دریا

وقتی که بره‌ها را در آغوش گرفتیم در دشت‌های خراسان

وقتی که راه رفتیم و عشق کردیم از سوزانده شدنمان به دست آفتاب یزد

وقتی که ماه را دیدیم در قاب زاینده رود

وقتی که برف بارید و دل‌هایمان جا ماند در ولنجک

وقتی که فریاد زدیم بر سر نامردترین مدعی مردانگی

و سهم خواستیم از آزادیمان ولو به قیمت جانمان

وقتی که شرم را فهماندی‌ام

وقتی که مردانگی‌ام را به باور رساندی

و وقتی که با اشک‌هایت به ورطه‌ی نامردان فرستادی‌ام

وقتی که از همه چیز باهم گفتیم و شنیدیم و بنای حافظیه

به پروازمان در می‌آورد

وقتی که صبر کردی مرا

و وقتی که بی قرارت ماندم

زیبای من

اینها فسانه بود

من،

سال‌ها،

پیش از به دنیا آمدنم

عاشقت بوده‌ام

که تو عاشقی کردن را یاد داده‌ای به من

ای معشوقه‌ترین...